Złoże „Sieniawa” położone w okolicach Sieniawy na Ziemi Lubuskiej jest jednym z najdłużej znanych i eksploatowanych złóż węgla brunatnego na ziemiach polskich. Historia jego odkrycia sięga połowy XIX wieku, gdyż nadanie górnicze na węgiel brunatny, pod nazwą „Emiliensglück” udzielone zostało w dniu 6 kwietnia 1853 r. przez Cesarski Pruski Urząd Górniczy.
Eksploatacją węgla rozpoczęto w roku 1873. Kopalnia „Emiliensglück”, od roku 1898 działająca jako „Vereinigte Emiliensglück”.Początkowo stanowiła własność junkierskiej rodziny von Bockelbergów, a od roku 1918 przeszła we władanie spółki Anhaltische Kohlenwerke AG z siedzibą w Halle. Produkcja węgla przed rokiem 1939 osiągała okresowo do 80 tys. ton rocznie.
Zniszczona i zdewastowana w ostatnim roku drugiej wojny światowej, została ponownie uruchomiona w 1950 r. jako KWB „Sieniawa”. W roku 1950 wydobyto 8,6 tys. ton węgla brunatnego, ale produkcja szybko rosła dochodząc w 1958 roku do 137,5 tys. ton. Eksploatację prowadzono systemem filarowym wydobywając węgiel w partiach złoża leżących powyżej poziomu wód podziemnych. Osiągano dość dobry wskaźnik wykorzystania bilansowych zasobów geologicznych złoża rzędu 20-40 %. W roku 1983 wydobycie osiągnęło maksymalną w historii kopalni wartość 209,1 tys. ton.
W roku 1997 rozpoczęto likwidację Kopalni Węgla Brunatnego Sieniawa. Była ona jedyną podziemną kopalnią węgla brunatnego w Polsce. W roku 2002 zakończono likwidację Przedsiębiorstwa Państwowego KWB Sieniawa. Szczęśliwie dla regionu o wysokim bezrobociu, udało się znaleźć inwestorów podejmujących wyzwanie kontynuowania działalności wydobywczej. Nowa spółka, Kopalnia Węgla Brunatnego SIENIAWA Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, po uzyskaniu koncesji w październiku 2002 roku rozpoczęła prace eksploatacyjne.
EKOLOGIA I ŚRODOWISKO
Kopalnia Węgla Brunatnego SIENIAWA Sp. z o.o. prowadzi eksploatację złóż na podstawie koncesji wydanej przez Ministerstwo Ochrony Środowiska nr 2/2002 z dnia 14.10.2002. Powstanie wyrobisko o głębokości do 40m. i pow. 12,5ha. Równolegle z eksploatacją prowadzona będzie rekultywacja wyrobiska w kierunku rolno – leśnym, powyżej poziomu wodonośnego. Eksploatacja złoża nie spowoduje zmian stosunków wodnych w rejonie. W okolicach złoża nie występują zbiorniki wód podziemnych wymagających najwyższej ochrony (ONO) i wysokiej ochrony (OWO) oraz strefy ochronnej wód podziemnych.
Nie występują tutaj cieki powierzchniowe i naturalne zbiorniki wód powierzchniowych. Poziom hałasu maszyn pracujących na odkrywce takich jak koparka, ładowarka, spychacz i samochody nie jest uciążliwy poza samą odkrywką. Magazynowanie oraz sprzedaż węgla głównie następuje z placu przy odkrywce co obecnie zmniejsza uciążliwość przejazdu samochodów przez wieś Sieniawę w porównaniu do poprzednich lat działalności kopalni.
Według Raportu o oddziaływaniu na środowisko eksploatacji złoża węgla brunatnego „Sieniawa 1” (Przedsiębiorstwo Geologiczne „Proxima” S.A. Wrocław 2002) wielkość zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego, głównie w wyniku transportu samochodowego, nie przekroczy dopuszczalnych norm określonych w rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 28 kwietnia 1998 roku w sprawie dopuszczalnych stężeń substancji zanieczyszczających w powietrzu (Dz. U Nr.25, poz. 355).
REKULTYWACJA
Rekultywacja terenów poeksplatacyjnych prowadzona jest przez przedsiębiorstwo w całym okresie eksploatacji. W początkowym okresie – faza wkopu udostępniającego – masy nakładowe będą wykorzystane do rekultywacji wyrobiska poeksploatacyjnego na siodle VIII – rekultywacja w kierunku leśnym. Po przejściu na zwałowanie wewnętrzne, rozpocznie się makroskopowa rekultywacja wyrobiska na siodle IX. W miarę zasypywania wyrobiska, sukcesywnie będzie prowadzone humusowanie i przywracanie biologicznej aktywności rekultywowanej powierzchni poprzez zabiegi agrotechniczne. Rekultywacja będzie prowadzona w kierunku rolno-leśnym.
Na terenie objętym eksploatacją nie występują żadne obiekty stanowiące zabytki kultury materialnej.
JEZIORO CICHE
Przykładem rekultywacji leśnej z elementem wodnym jest Jezioro Ciche, które powstało po zakończeniu eksploatacji siodła VIII. W latach 1970-1991r. pozyskiwano tu węgiel brunatny metodą głębinową. Po jej zakończeniu teren został zrekultywowany i w miejscu wcześniejszej eksploatacji utworzono jezioro. Jezioro wypełnione jest wodą opadową oraz zasilane jest źródełkami, z których woda wpływa do niego. Z czasem zbiornik położony na terenie Nadleśnictwa Świebodzin na stałe wpisał się w tutejszy krajobraz. Jeziorko zostało zarybione, co w konsekwencji często przyciąga tu wędkarzy.
Jako ciekawostkę należy dodać, iż las wokół jeziora powstał w wyniku zalesienia z wykorzystaniem sukcesji naturalnej.